Սանկտ Պետերբուրգում Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի նախագահների հանդիպումը գրեթե ոչինչ չասաց շարքային քաղաքացուն: Տեղեկատվական ոչ մի արտահոսք, մարդիկ շունչը պահած սպասում են մեկ հարցի պատասխանի, ի վերջո, հրադադարը կպահպանվի՞, թե՞ պատերազմի վերսկսումն անխուսափելի է: Խոսեցին ամեն ինչից. տրամադրությունից, եղանակից, ժպիտից, բայց այդպես էլ ՀՀ քաղաքացին չստացավ իրեն հուզող հարցի պատասխանը: Չունեցած տեղեկությունների «հիման» վրա քաղաքական գործիչներն ու մեկնաբաններն են փորձում կանխատեսումներ անել:
ՀՀԿ խմբակցության քարտուղար Գագիկ Մելիքյանը հանդիպումն օգտակար է համարել, քանի որ հնարավորություն ընձեռվեց պահպանելու հրադադարի ռեժիմը: «Ապրիլյան պատերազմից հետո Ադրբեջանը հասկացավ, որ ինքը միակողմանիորեն չի կարող հարձակվել ԼՂՀ ՊԲ-ի վրա և հաղթանակի հասնել: Ադրբեջանի թիկունքում Թուրքիան է կանգնած, Ադրբեջանի ռազմական գործողությունների հրահրողը Թուրքիան էր»,-հավելեց Գագիկ Մելիքյանը:
Միջազգային և անվտանգության հարցերի հայկական ինստիտուտի տնօրեն, քաղաքական վերլուծաբան Ստյոպա Սաֆարյանն էլ կարծիք է հայտնել, որ այդպիսի հանդիպումները չպետք է բանակցություն անվանել: «Բանակցում են այն երկրի հետ, որն իսկապես հարգում է իր պարտավորությունը: Մինչդեռ ունենք հարևան, որն ունակ չէ բանակցելու: Տեսանք, թե ինչպես Ադրբեջանը Վիեննայից հետո փորձեց հրաժարվել ստանձնած պարտավորություններից»,- փաստեց քաղաքագետը` հավելելով, որ այդ հանդիպումն Կրեմլի քաղաքական ամբիցիաները բավարարելու համար էր:
«ՌԴ նախագահը հաջողացրեց լեգիտիմ դարձնել իր հովանու ներքո կազմակերպվելիք հանդիպումները, որոնք խնդրահարույց են հատկապես ԼՂՀ-ի չմասնակցելու առումով: Առայժմ գործ ունենք Մինսկի խմբի ներսում չնվազող լարվածության հետ: ՌԴ-ն փորձելու է իր առանձին օրակարգը սպասարկման դնել եռակողմ հանդիպումների ընթացքում: ԵԱՀԿ գործընթացն էլ առանցքային է համարում Վիեննայում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների կատարումը»,- շարունակեց Ստեփան Սաֆարյանը:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ